Տարբեր տրամաչափի իշխանական ու մերձիշխանական պրոպագանդիկները վերևից իջեցրած «ֆաս» հրամանով սկսել են Շուշիի հանձնումը գցել պատերազմի վերջին երկու շաբաթներին ՊԲ հրամանատար նշանակված Միքայել Արզումանյանի գրպանը։
Այս 2 տարում նույն այդ քարոզիչներն ըստ պահի անհրաժեշտության ում ասես մեղադրեցին Շուշին հանձնելու մեջ. Վանեցյանին, Ծառուկյանին, Սեյրան Օհանյանին, է՛լ ում ասես։
Շուշի հանձնելու կեղծ մեղադրանքը Նիկոլի համար դարձել է ջեբից ջեբ անցնող «փոխանցիկ դրոշ»։
Ու գիտե՞ք ինչ. Հայաստանում Ադրբեջանի ու Թուրքիայի շահերը ներկայացնող վարչակարգի այս խայտառակ ստերն ու կեղծ օրակարգերը շարունակելու են գերիշխել դաշտում՝ ի վերջո դառնալով հանրային հիշողության (collective memory) մաս, քանի դեռ որևէ համակարգված ու հետևողական դիմադրության չեն հանդիպում։
Այսինքն Նիկոլն այսօր արդեն նաև գալիք տասնամյակների (եթե ոչ դարերի) «պատմական հիշողությունն» է կերտում, որում Արցախն ազատագրողները պիտակված են լինելու որպես «հող հանձնողներ» ու «ազգի դավաճաններ»։
Ինչևէ... Կուզեի հարցնել ընդդիմությանը, թե համարյա 2 տարում ինչ է արվել ռազմական ու քաղաքական այս աղետի գլխավոր մեղավորի բոլոր հանցագործություններն ու ստերը համակարգված և հասկանալի ձևով բացահայտելու, ու հանրության բոլոր շերտերին տարբեր միջոցներով ներկայացնելու համար։
Կուզեի հարցնել, թե ի՞նչ աշխատանք են տանում տեղեկատվական դաշտում, ո՞ւր են լրագրողական ու քաղաքացիական հետաքննությունները, փորձագիտական վերլուծություններն ու գիտական ուսումնասիրություններն, ի վերջո ո՞ւր է պատերազմի հանգամանքների քննիչ հանձնաժողովը ընդդիմության...
Հարցիս հասցեատերն ընդդիմությունը կլիներ, քանի որ այսօր Հայաստանում միայն այդ ուժերն են, որ ունեն այդ ծավալի աշխատանքը համակարգված ձևով կազմակերպելու անհրաժեշտ միջոցներ (թե՛ ֆինանսական, թե՛ մասնագիտական, թե՛ մեդիա)։
Կհարցնեի... բայց չեմ հարցնի։ Որովհետև գիտեմ, որ վերոնշյալ և ոչ մի բան համակարգված ձևով չի արվել, չի արվում ու որևէ լուրջ նախադրյալ էլ չեմ տեսնում, որ արվի։
Այսքանը։
