Այսօր մենք ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Հայաստանից դուրս ոգեկոչում ենք Հայոց ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակը, բայց հիշելուց, դատապարտելուց եւ ոգեկոչելուց զատ առաջարկում եմ ուշադրություն դարձնել մեկ այլ կարեւոր հանգամանքի վրա, ինչից իրավամբ կախված են Հայաստանի ներկան ու ապագան: Այս մասին Facebook-ի իր էջում ուղիղ եթերում նշել է ԼՀԿ խմբակցության ղեկավար Էդմոն Մարուքյանը:
Նա, մասնավորապես, նշել է. «Համաշխարհային փորձը ցույց է տալիս, որ ցեղասպանություններն ունենում են երկու հիմնական պատճառ. առաջինը պետության եւ պետականության բացակայությունն է, երկրորդը պետության անարդյունավետ լինելը: Այսինքն պետությունը որպես այդպիսին կա, բայց նրա ինստիտուտներն այնքան անարդյունավետ ու քայքայված են, որ այս կամ այն հանրույթը անխուսափելիորեն կանգնում է ֆիզիկական բնաջնջմնա սպառնալիքի առջեւ:
Իհարկե, այս պատճառների շեշտադրումը չի կարող արդարացնել Ցեղասպանություն իրագործած որեւէ ռեժիմի եւ ազատել պատասխանատվությունից: Ընդամենը նշում ենք, որ Ցեղասպանության կանխարգելման առաջնային միջոցը պետություն ունենալն է, երկրորդը՝ արդյունավետ պետություն ունենալը:
Պետք է նկատել, որ հայ ազգն արդեն արել է առաջին քայլը՝ անկախ պետուիթյան վերականգնումն ու արցախյան գոյամարտը առաջին հերթին հավանական ցեղասպանությունը կանխարգելող նշանակություն ունեին:
Եթե չլիներ Հայաստանի անկախ պետությունը, ապա տրամաբանական է, որ ինչպես Արցախում, այնպես էլ Հայաստանում հայությունը կկանգներ վերստին ցեղասպանվելու սպառնալիքի առջեւ: Այս մոտեցումն ընկած է նաեւ ղարաբաղյան հակամարտության հիմքում եւ հենց դրանով է հիմնավորվում այն հանգամանքը, որ Արցախի անվտանգության երախավորումը ներկայումս ՀՀ-ի ու հայության համար ամենակարեւոր խնդիրն է:
Հայաստանը հայ ազգին ցեղասպանությունից պաշտպանող միակ գործուն համակարգն է: Բայց արդյոք պետության զուտ լինելությունը բավարար պայման է արտաքին մարտահրավերներից պաշտպանվելու համար: Իմ կարծիքով ոչ: Դրա մյուս կարեւոր պայմանը արդյունավետ պետություն ստեղծելն է: Պետությունը պետք է լինի հզոր, արդյունավետ ու պատրաստված:
Սա է մեր հիմնական խնդիրը՝ հզորացնել Հայաստանը, որ կկարողանա պաշտպանել իր քաղաքացիներին եւ երաշխավորել Արցախի անվտանգությունը:
Վստահաբար, եթե Հայոց ցեղասպանությունը չլիներ, ապա մենք ներկայումս որակական այլ հարթությունում կլինեինք: Փաստացի մեր ազգի կեսը ոչնչացվել է, իսկ հայրենիքը՝ խլվել: Այսինքն մենք կորցրել ենք մեր մարդկային, նյութական ուժի գերակշռող մասը, բայց այս փաստը չպետք է ընկճի ու թուլացնի մեզ: Այդ աղետից հետո մենք որպես հավաքականություն պետք է շատ ավելի կազմակերպված ու զհոր լինենք՝ գիտակցելով, որ ապրում ենք նաեւ այն մարդկանց փոխարեն, որոնք զոհվեցին:
Ամենակարեւոր համահայկական խնդիրը հզոր պետություն ունենալն է, աշխարհում ու տարածաշրջանում մցրունակ պետություն, մրցունակ տնտեսություն եւ հզոր բանակ ունենալն է»:
