Պետությունները, որտեղ ժողովրդավարությունը նույնացվում է մեծամասնության կառավարման հետ՝առանց փոքրամասնությունների պաշտպանության և մեծամասնության որոշումների դեմ սահմանադրականորեն ապահովված քաղաքական մրցակցության և քաղաքական հաղորդակցության ազատության, կարող է արագ փոխվել մեծամասնության բռնապետության: Միայն այս արտահայտությունը արդեն իսկ ցույց է տալիս ժողովրդավարության հակասությունն ու ինքնաոչնչացնող միտումը ՝ առանց իրավական պետության:
Այնպես, ինչպես ժողովրդավարությունը առանց իրավական պետության ապահովված չէ փոքրամասնության իրավունքները զրկելուց, իրավական պետությունն առանց ժողովրդավարության ապահովված չէ պարտիկուլյարիզմից: Այն դեպքում, երբ օրենքի հետ առնչվող ոչ բոլոր մարդիկ կարող են ազդել դրա արտադրության վրա, բնակչության բոլոր մասերի միջև ողջամիտ շահերի հավասարակշռությունը քիչ հավանական է: Նրանք, ովքեր չեն մասնակցում պետության կամքի ձևավորմանը, կարող են անտեսվել քաղաքական որոշումներում `առանց հետևանքների: Նրանք դառնում են պետական իշխանության օբյեկտ, որքան էլ որ այդ իշխանությունը բարի նպատակներ ունենա: Միմյանցից առանձին առանձին, իրավական պետությունը և ժողովրդավարությունը գտնվում են ընդհանուր բարօրությունը ձախողելու վտանգի ներքո: Նրանք միայն միմյանց հետ զուգակցմամբ են կազմում են այն նվաճումը, որն ի վերջո ապահովում է ընդհանուր շահը:
Դիթեր Գրիմմ
Իրավագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր
Գերմանիայի դաշնության Սահմանադրական Դատարանի անդամ
