Հունգարիայում կայացած հունահռոմեական ըմբշամարտի Եվրոպայի առաջնությունում իրեն լավագույն կողմերով դրսևորեց 67 կգ քաշային Սլավիկ Գալստյանը։ Բրոնզե մեդալի համար պայքարում հայ մարզիկը 3:1 հաշվով հաղթեց վրացի Ռամազ Զոիդձեին՝ դառնալով Եվրոպայի կրկնակի մրցանակակիր:
Անկախի հետ զրույցում Սլավիկը կիսվում է տպավորություններով, միևնույն ժամանակ խոսում ոչ բավարար ֆինանսավորման պատճառով մարզիկների առջև ծառացած խնդիրների մասին։
-Շնորհավորում ենք աշխարհամասի ստուգատեսում մեդալակիր դառնալու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել։
-Շնորհակալ եմ։ Լավ նախապատրաստական շրջան եմ անցել՝ մարզումներով հագեցած, ինչն իր արդյունքը տվեց։ Լավ մազավիճակով, մարտական տրամադրված մեկնեցի մրցավայր։ Հավաքականի տղաներով տրամադրվել էինք՝ հաղթանակներ տոնելու։
-Մրցաշարի ընթացքի, Ձեր մրցակիցների ու ելույթների մասին ի՞նչ կասեք։
-Հունգարիայում ամեն բան լավ էր կազմակերպված։ Նշեմ, որ բավական լավ գոտեմարտեր անցկացրի, մրցակիցներս ուժեղ և պատրաստված մարզիկներ էին։ Կարող էի անել ավելին, ցավոք, մեկ բացթողումը խանգարեց։ Հունգարացի Կրիստիան Վանցային զիջեցի 2։4 հաշվով, չհաջողվեց հանդես գալ եզրափակչում, պայքարեցի բրոնզե մեդալի համար։
-Եվրոպայի կրկնակի բորնզե մեդալակիր եք, ի՞նչ տվեց Ձեզ այս ձեռքբերումը։
-Յուրաքանչյուր հաղթանակ ու ձեռքբերում կարևոր է մարզիկի համար։ Այս մեդալն ինձ տվեց նոր ուժ ՝ արդեն իսկ պայքարելու միայն ու միայն ոսկու համար։ Անելու եմ ամեն բան՝ նպատակիս հասնելու։ Իսկ նպատակին հասնելու համար հարկավոր է կամք, աշխատասիրություն, և, ամենակարևորը, հավատ։
- Ի՞նչ եք զգում, երբ միջազգային հարթակում հատկապես այս դժվար ժամանկահատվածում ներկայացնում եք Հայաստանն ու հայոց եռագույնը։
-Մեծ է պատասխանատվությունը, բայց դա պատիվ է մեզ համար։ Ես և ընկերներս ամեն բան անում ենք, ջանք ու եռանդ չենք խնայում, որ մեր եռագույնն ամենաբարձր կետերում ծածանվի։
-Եվրոպայի առաջնությունից հետո մարզիկներն ու մարզիչները բարձրաձայնեցին ֆինանսական խնդիրների մասին։
-Ամեն բան անում ենք, ցույց տալով աշխարհին, որ ուժեղ ենք, անկոտրում։ Ցանկալի կլինի, որ պատկան մարմիններն ուշադրություն դարձնեն մարզիկների խնդիրներին, լուծումներ տան, շատ կարևոր է, որ մենք միայնակ չլինենք և զգանք, որ պետությունը կանգնած է մեր կողքին, պատրաստ է թև ու թիկլունք լինելու, աջակցելու։
Ցավոք, այս անտարբեր վերաբերմունքը հիասթափեցնում է մարզիկներին։ Կոպիտ օրինակ բերեմ, եթե թողնենք-հեռանանք, այլ պետություն ներկայացնենք, ամենավատ բաները կխոսեն ու կվարկաբեկեն՝ չփորձելով անգամ հասկանալ պատճառները՝ կասեն, թե չենք սիրում մեր հայրենիքը։
-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Կողային ոսկրերի վնասվածք ունեմ, պետք է բուժեմ, որից հետո միայն կվերսկսեմ մարզումներս։ Տարվա ընթացքում կլինեն մրցաշարեր, պետք է ամեն ինչ անեմ, որ լիարժեք պատրաստ լինեմ միջազգային ստուգատեսերին և ինձ լավագույն կողմերով դրսևորեմ։
