Օսլոյում կայացած ընկերական հանդիպման շրջանակներում Հայաստանի հավաքականը իսպանացի մարզիչ Խոակին Կապառոսի գլխավորությամբ 9։0 հաշվով պարտվեց Նորվեգիայի ընտրանուն։ 
Նշենք, որ Նորվեգիայի հավաքականը ՖԻՖԱ-ի դասակարգման աղյուսակում 45-րդն էր, Հայաստանի հավաքականը՝ 92-րդը։
 Հայաստանի հավաքականը նման «դժգույն» արդյունք երբևէ չէր գրանցել։ Նախորդ հակառեկորդը, թեև ոչ վաղ անցյալում էր՝ «ներկաների օրոք»՝  2019-ին, Իտալիայի հավաքականի հետ խաղում՝ 1։9։
Արդարության համար ասենք, որ թիմի գլխավոր մարզիչ Խոակին Կապառոսը նախախաղային մամուլի ասուլիսում հայտարարել էր ու տրամադրել, որ բարդ խաղ է լինելու, նոր խաղացողներ են փորձարկվելու և հաղթանակ մասին մտածել պետք չէ։
Հանդիպումը սկսվեց, ինչպես ենթադրվում էր, տանտերերի առավելությամբ։ Խաղադաշտում տպավորություն էր, թե մարզիկները միմյանց չեն ճանաչում, բայց տղաները կարողացան դիմանալ մինչև 24-րդ րոպեն․ խաղի հաշիվը բացեց Էրլինգ Հոլանդը։ Արման Հովհաննիսյանի՝ կարմիր քարտ ստանալուց հետո տղաները դիմակայեցին ևս 8 րոպե․ և սկսվեց նորվեգացիների գոլային հրավառությունը։
 29-րդ րոպեին Կամո Հովհաննիսյանի խախտումից հետո նշանակված 11-մետրանոցն արդյունավետ իրացրեց անգլիական «Ուոթֆորդի» հարձակվող Ջոշուա Քինգը։ 30-րդ րոպեին դաշտի տերերի երրորդ գոլը խփեց բելգիական «Գենկի» կիսապաշտպան Կրիստիան Տրոստվեդտը։ 34-րդ րոպեին դուբլ ձևակերպեց Ջոշուա Քինգը։ Ավելացված առաջին րոպեին էլ իր երկրորդ գոլը խփեց Հոլանդը։
2-րդ խաղակեսում 58-րդ րոպեին հեթ-տրիկ ձևակերպեց Քինգը։ Նորվեգացիների 7-րդ գոլը 80-րդ րոպեին խփեց Մատս Դեհլին։ 86-րդ րոպեին հաշիվը 8։0 դարձրեց Ալեքսանդր Սյորլոտը, որն ավելացված ժամանակում նաև իր երկրորդ գոլը խփեց։
Խաղից հետո Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան, Հայաստանի ազգային հավաքականի մարզչական շտաբը և ֆուտբոլիստները հանդես եկան  հայտարարությամբ՝ ներողություն խնդրելով պարտության համար։
Իրականում նման խոշորահաշիվ պարտությունից հետո, ընդունված է, որ գլխավոր մարզիչները պետք է հրաժարական տան, բայց մեր երկրում այլ կարգեր են գործում, ներողություն են խնդրում, անցնում առաջ և շարունակում իրենց «գործը»։
Հիշեցնենք, որ  ազգային հավաքականի ավագ Հենրիխ Մխիթարյանը մարտի 3-ին հայտարարեց ընտրանու կազմում ելույթները ավարտելու մասին․ «Այս եզրահանգմանն եմ եկել նոյեմբերին Գերմանիայի դեմ կայացած իմ վերջին խաղից հետո։ Կարծում եմ, որ ճիշտ ժամանակն է և, որ տվել եմ իմ հավաքականին ամենը՝ ինչ կարող էի»։ 
33-ամյա ֆուտբոլիստը վստահաբար ուներ ներուժ և հնարավորություններ հավաքականին օգնելու համար, բայց երկրում իրավիճակ է փոխվել․ լավագույնները, փարձառուները, տիտղոսակիրները, անփոխարելիները, Հայաստանի մասին պատվով աշխարհին պատմողները չեն ցանկանում մնալ, նրանք հեռանում են, ինչին նաև ականատես եղանք Լևոն Արոնյանի պարագայում։ Ո՞վ է լինելու հաջորդը։ 
Այս հարցը պատասխանատուներին բնավ չի հետաքրքրում և չի էլ հուզում, կարևորն իրենք ունեն զբաղեցրած պաշտոններ, թո՛ղ լավագույնները հեռանան, թո՛ղ հավաքականն էլ պարտվի, թո՛ղ մարզիկներն էլ անհաջող հանդես գան և թո՛ղ ողջ «պատասխանատվությունը կրեն «նախկինները»։