Շատերը վերջին երկու տարվա ընթացքում քանիցս վարակվել են կորոնավիրուսով, իսկ ուրիշները փաստորեն երբեք չեն վարակվել: Որոշ իմունոլոգներ կարծում են, որ որոշ մարդկանց այս «անթափանցելիության» պատճառը բնական իմունիտետն է:
Մեծ Բրիտանիայում հետազոտություն է անցկացվում, գիտնականները ցանկանում են հասկանալ՝ արդյոք որոշ մարդիկ, նույնիսկ` մինչ համավարակի սկսվելը, կարո՞ղ են հակամարմիններ ունենալ, որոնք պայքարում են կորոնավիրուսի դեմ։ Գիտնականների կարծիքով՝ նման մարդկանց արյունն ու բջիջները կարող են օգնել ավելի լավ հասկանալու իմունիտետի բնույթը, ինչպես նաև կարող են օգնել այնպիսի պատվաստանյութ ստեղծելուն, որն արդյունավետ է կորոնավիրուսի բոլոր տարբերակների դեպքում։
Այն հարցին, թե արդյոք դա նշանակում է, որ վարակվողները զուրկ են իմունիտետից կորոնավիրուսի նկատմամբ, գիտանականները բացասական պատասխան են տալիս: Լոնդոնի կայսերական քոլեջի իմունոլոգիայի պրոֆեսոր Դենի Ալթմանի խոսքով` վարակը, որ գրացվել է չնայած պատվաստմանը, կարելի է բացատրել մի շարք գործոններով: Կարևոր է հասկանալ, որ պատվաստանյութը որոշակի պաշտպանություն է ապահովում, բայց համընդհանուր իմունիտետ չի ստեղծում:
Համավարակի ընթացքում արդեն փորձեր են արվել հասկանալու՝ արդյո ք բնական իմունիտետ կա կորոնավիրուսի նկատմամբ։ Լոնդոնի համալսարանական քոլեջի գիտնականները, որոնք ուսումնասիրել են վարակման դեպքերը բուժանձնակազմի շրջանում, պարզել են, որ որոշ մարդիկ տառապում են այսպես կոչված «աբորտիվ վարակներով»: Կորոնավիրուսի դեմ նրանք հակամարմիններ չունեն, բայց T բջիջների թիվը միջինից բարձր է, ինչը ցույց է տալիս, որ նրանց օրգանիզմները չեզոքացնում էին վիրուսը՝ թույլ չտալով, որ այն ներթափանցի օրգանիզմի խորքերը։ Այսինքն՝ նրանք կարողացել են պայքարել կորոնավիրուսի դեմ առանց պատվաստվելու կամ հիվանդությունից հետո իմունիզացված լինելու, այսինքն՝ բնական իմունիտետ են ունեցել:
