Կորոնավիրուսի տարածման հետևանքով անորոշ ժամանակով հայտարարված կարանտինից անմասն չի մնացել նաև սպորտը: Հետաձգված առաջնություններից ու մրցաշարերից բացի, մարզիկները չեն կարողանում լիարժեք մարզվել:
Ստեղծված իրավիճակի վերաբերյալ Հայաստանի բադմինթոնի հավաքականի առաջատար մարզուհի Լիլիթ Պողոսյանի՝ Անկախի հետ հերթական զրույցը, սովորության համաձայն անչափ հետաքրքիր ու դրական էներգիայով լի է ստացվել: Լիլիթը խոսում է մարզումների կազմակերպման, մարզավիճակի պահպանման, ցանկացած մարտահրավերի պատրաստ լինելու, դրանք կրեատիվ կերպով հաղթահարելու և լավատեսությամբ առաջ շարժվելու մասին:
-Կորոնավիրուսի տարածումն անդրադարձավ հասարակության գրեթե բոլոր ոլորտների վրա: Ստեղծված անկանխատեսելի իրավիճակներն ի՞նչ ազդեցություն կարող են ունենալ սպորտի վրա:
-Բադմինթոնում բոլոր մրցաշարերը հետաձգվել կամ չեղարկվել են, օլիմպիական որակավորման մրցշարերն էլ տեղափոխվել են 2021 թ.: Նույնիսկ Եվրոպայի առաջնությունն է չեղարկվել: Անհասկանալի ու դժվար ժամանակահատված է, հնարավոր չէ պլանավորել գալիք ամիսների անելիքները: Ամեն պահի իրավիճակը կարող է փոխվել, պետք է պատրաստ լինենք նոր մարտահրավերների: Մեզ՝ մարզիկներիս միայն մնում է չհանձնվել, շարունակել հավատալ ինքներս մեզ ու զարգացնել մեր թույլ կողմերը:
-Լիլիթ ջան տարեսկզբից մնացիք Երևանում վնասվածքը բուժելու նպատակով, իսկ կորոնավիրուսի տարածումը խառնեց ողջ մարզաշխարհի խաղաթղթերը: Հայտարարված արտակարգ դրության ժամանակ ի՞նչ պայմաններում եք մարզվում, մարզիչների հետ խորհրդակցու՞մ եք:
-Կարանտինի ժամանակ տանն եմ մարզվել՝ Երևանում: Վնասվածքիս վերականգնողական մարզումների համար բոլոր անհրաժեշտ մարզագույքը տանը ունենք: Ուրախ եմ, որ մոտիվացիաս երբեք չի կորել ու ավելի հաճույքով եմ մարզվել տանը: Մայիսից սկսեցի նաև կորտում մարզվել, դեռևս առանց շարժումների: Այս ամբողջ ընթացքում ինձ մեծապես օգնել է ԱՄՆ-ում բնակվող սպորտային ֆիզիոթերապևտ Նիքոլաս Թավուկչյանը: Կապը պահել եմ նաև Դանիայի Centre of Excellence-ի մարզիչների հետ: Հայաստանում էլ հայրս է օգնում ցանկացած հարցի դեպքում:
Ինձ շատ է դուր գալիս այն, որ ստեղծված իրավիճակում բոլորս գործի ենք դնում մեր կրեատիվությունը՝ հասնելու մեր առջև դրած նպատակներին: Դժվարություններ, իհարկե, եղել են, բայց կարողացել եմ դրանք շրջել իմ օգտին ու դրանցից փորձ ձեռք բերել: Մարզումները հնարավոր չէր կազմակերպել այնպես, ինչին սովոր էի: Դա տվեց մեծ հնարավորություն՝ ուշադրություն դարձնելու այն կողմերի վրա, որոնց վրա աշխատելու համար սովորաբար ժամանակ չենք ունենում: Կորտում մարզումներին որոշ ժամանակ փոխարինեցին խաղերի տակտիկական վերլուծությունը, սպորտային հոգեբանությունը, վնասված մկանների ամրացումը: Ես հենց սկզբից նպատակ էի դրել, որ կարանտինից դուրս եմ գալու գիտելիքների մեծ պաշարով: Հիմա, երբ հետ եմ նայում վերջին ամիսներին, ինքնակրթության ու ինքնազարգացման ահռելի աշխատանք եմ կատարել: Իսկ Դանիա մեկնելը դեռ պարզ չէ, քանի որ սպասում եմ ժամանակավոր կացության իրավունքիս, ինչպես նաև վնասվածքի լիովին ապաքինմանը:
-Ի՞նչ մրցաշարերի պետք է մասնակցեիք, որոնք չեղարկվեցին:
-Ճիշտն ասած մինչև նոր մրցաշրջան՝ սեպտեմբեր, ոչ մի մրցաշար չէինք նախատեսել: Այնպես որ, շատ բան չեմ կորցրել: Հուսով եմ՝ նոր մրցաշրջանում լիովին պատրաստ կլինեմ նորից հանդես գալու միջազգային մրցասպարեզում:
-Հաճախ լսում ենք, որ համաճարակից հետո աշխարհն առաջվանը չի լինի: Սպորտի առումով ի՞նչ կասեք:
- Իմ կարծիքով՝ ցանկացած առումով սպորտը էլ նույնը չի լինի: Ամեն դեպքում՝ ավելի պատրաստ կլինենք անսպասելի իրավիճակներին ու ավելի հեշտությամբ դրանից դուրս գալու ուղիներ կգտնենք: Երբ ասում եմ՝ սպորտը էլ նույնը չի լինի, դրական իմաստով եմ ասում: Բոլոր ոլորտներն էլ վերջին ամիսներին շատ են տուժել, բայց դրանից հարկավոր է փորձ ձեռք բերել ու ավելի կատարելագործել: Հուսով եմ՝ սպորտասերներն ավելի շատ սեր կտեսնեն սպորտում, որովհետև մենք՝ մարզիկներս շատ ենք կարոտել պրոֆեսիոնալ մրցելույթներն ու մարզումները, մեր թիմակիցներին ու սպորտային կյանքն ընդհանրապես: Դա դրական ազդեցություն կունենա մարզումների ու ելույթների վրա:
-Մրցաշարերի հետաձգումն ի՞նչ անդրադարձ կունենա մարզիկների ֆիզիկական և հոգեբանական պատրաստվածության վրա:
-Որպես մարզիկ մենք անհաջողությունների ու հիասթափությունների հանդիպելու արդյունքում ժամանակի ընթացքում հոգեբանական իմունային համակարգ ենք ձեռք բերում: Իմ կարծիքով մրցաշարերի հետաձգումն ու չեղարկումն ամենահեշտ փորձություններից է: Երբ դա ամբողջ աշխարհին է վերաբերում, այնքան էլ դժվար չէ շուտ մոռանալ ու կենտրոնանալ կարևոր նպատակների վրա: Սոցցանցերում մարզիկների ակտիվությունը փաստում է այն մասին, որ անորոշ ժամանակահատվածներում կարողացանք տնային մարզումների կրեատիվ մտքեր տարածել ու մեկս մյուսին ոգեշնչելով միասին հաղթահարել անորոշ վիճակը:
-Ինչպե՞ս հոգեբանորեն լիցքաթափվել ու դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից: Ի՞նչ խորհուրդ կտաք Դուք:
- Այս իրավիճակից դուրս գալու համար ես անձամբ փորձել եմ կենտրոնանալ ներկայի վրա ու վայելել ընտանիքիս հետ Հայաստանում անցկացրած ամեն օրը: Շատ եմ գրքեր կարդում այս ընթացքում, միաժամանակ օնլայն կուրսեր եմ անցնում ինձ հետաքրքող մասնագիտությունների վերաբերյալ: Նաև՝ հնարավորության սահմաններում փորձում եմ օգնել պատանի հայ բադմինթոնիստներին՝ կիսելով իմ գիտելիքներն ու փորձը: Օրը պարտադիր պլանավորում եմ, որպեսզի ոչ կարևոր բաներով ժամանակս իզուր չվատնեմ: Իսկ մարդկանց խորհուրդ կտամ ամեն ձևով փորձել իրավիճակը իրենց օգտին օգտագործել, ոչ թե հանձնվել, քննադատել ու հիասթափվել կյանքից: Սահմանափակումները ժամանակավոր են, իսկ մենք դեռ մի ամբողջ կյանք ունենք ապրելու: Եկեք այս ընթացքը դրական հիշենք ու չափսոսանք կորցրած ժամանակի համար:
