Եռաթռիչք կամուրջը կառուցված է Շիրակի մարզի հյուսիս արևմտյան մասում, Ախուրյան գետի վտակներից մեկի վրա։ Այդ վտակը, 1870-ականներին հիշատակվում է «Ելլիդարայ» անունով։
Այդ հատվածում կամրջի կառուցումը խիստ անհրաժեշտություն էր, քանի որ գտնվում էր Ալեքսանդրապոլ-Ախալքալաք-Ախալցխա հյուսիսային ճանապարհի վրա, կարևոր առևտրական ուղղություն էր։ Մինչև կամրջի կառուցումը, գետանցման ժամանակ, բազմաթիվ մարդակային ու նյութական կորուստներ են եղել։
Այդ հանգամանքը հաշվի առնելով, ալեքսանդրապոլցի աստիճանավոր Ստեփանոս Անանիկյանցը դիմում է «Կովկասյան ճարտարագործական կառավարությանը»՝ իր սեփական միջոցներով կամուրջ կառուցելու թույլտվություն ստանալու համար։ Դիմումը բավարավում է։
1872 թվականին կամուրջն արդեն պատրաստ էր։ Կամրջի շինարարության վրա հսկողություն իրականացրել են Ստեփանոս Անանիկյանցի եղբայր Կարապետ Անանիկյանցը և ճարտարապետ Գրիգոր Ռաֆայելյանցը։
Կամրջի կառուցումը վստահվում է ալեքսանդրապոլցի մեծանուն վարպետներին, ովքեր կառուցել էին Ալեքսանդրապոլի Ամենափրկիչ եկեղեցին՝ Պապիկ Բարտաշողեանցը և Թադէոս Անտիկեանցը։
Կամուրջի վրա կա եռալեզու՝ հայերեն, ռուսերեն և թուրքերեն արձանագրություն։ Հայերն արձանագրության մեջ գրված է․
«Շնորհօքն ամենազօրին Աստուծոյ շինեցավ կամուրջս յինքնակալութեան Աղեքսանդր Երկրորդի օգոստափառ կայսր Ռուսաց, արդեամբ և ծախիւք Ստեփաննոսի Անանիկեանց, ի հիշատակ հոգւոյ փրկութեան իւրոյ կենակցին Գայանեայ, եղբօրն Կարապետի եւ կենակցին Հռիփսիմեայ եւ ծնողաց նոցին. եւս առաւել վերակացուին շինութեանս Գրիգորի Ռափայէլեանց»
Կամուրջը կառուցված է սև և կարմիր կոպտատաշ տուֆից, իսկ կամուրջի թռիչքների եզրագոտիները սրբատաշ քարերից են։ Նրա թռիչքները 5 x 5 մետր են, հենասյուները՝ 3 x 14 և բանող մասը՝ 6 x 30։
Պատմաճարտարապետական հուշարձան հանդիսացող այդ կառույցը այժմ վթարային վիճակում է։
