Հանրային կառավարման «պոռնոգրաֆիան» լավ պատկերացնելու համար, պետք է կողք-կողքի դիտարկել նախորդ շաբաթվա «300 դպրոց-500 մանկապարտեզ» միֆի շրջանակում մարզասրահների որակի վերահսկման շոուն, ու այս շաբաթ Երեւանի կենտրոնում երկու սպորտային ու պատմական մեծ արժեք ունեցող կառույցների` Արարատ ակումբի թենիսի դաշտերի եւ Սպարտակ մարզադաշտի փոշիացման դեպքերը...
Թող հեքիաթներ չպատմեն թե մեկը համայնքային գործառույթ է, մյուսը՝ մասնավոր։ Ինչո՞ւ մանկապարտեզներ կառուցելը պետական գործառույթ է, իսկ ինչպե՞ս է պատահում, որ հանրային գերակա շահը միայն թենիսի կորտերի ու Ֆիրդուսի ժամանակ են հիշում ու մոռանում Սպարտակի դեպքում։
