Քանի դեռ չի ստացվում մեր բնագավառին վերաբերող մեկը մեկին գերազանցող «գոհար» նախաձեռնություններին պատշաճ անդրադառնալ, առաջարկում եմ ապագայի համար ֆիքսենք միայն հետեւյալը.
Կարմիր գծերի թանկացմամբ, փողոցից բակեր տեղափոխված կայանման ծանրաբեռնվածության արդյունքում միջանձնային լարումների (այդթվում եւ անկանխատեսելի ելքերով վեճերի) պատասխանատուն եւ մեղավորը քաղաքային (եւ առհասարակ հանրային) կառավարման ձախողողներն են, ովքեր շարունակում են կրավորական դերում հայտնվել (հասկանալ՝ թքած ունենալ) բոլոր տեսակի հանրային կառավարում ենթադրող խնդիրներում, եթե դրանք փող բերող չեն իրենց համար։
(Բազմաթիվ են օրինակները. ո՞վ ու որտե՞ղ կարող է կայանել բակերում, աղբամանը որտե՞ղ պետք է լինի, ո՞վ իրավունք ունի անջատել շենքի ընդհանուր ջուրը, ո՞վ է պատասխանատու բակի մաքրման համար եւ հարյուրավոր նման մանր, բայց մեր կյանքի հարմարավետության հիմնարար երեւույթներ։)
Այսինքն, առանց երկար բարակ մտածելու, առանց քաղաքային շարժման (եւ առհասարակ երկարաժամկետ որեւէ բանի) տեսլական ունենալու, մասնավորապես առանց քաղաքի մեծագույն հատվածը զբաղեցնող բակային տարածքների կառավարման մասին որեւէ տեսլական մշակելու, մղում են մի ողջ քաղաքային նոր հարաբերություններ երկրորդային, իրենց համար անհասկանալի, դաշտ։
Սա նման ա տան հատակը մաքրելուն ու գորգի տակ լցնելուն...
