Արցախի իշխանությունների հանդիպումը պաշտոնական Բաքվի ներկայացուցիչների հետ Միացյալ Նահանգների հովանավորության տակ չեզոք տարածքում Նիկոլ Փաշինյանին անհրաժեշտ է, որպեսզի «ներքին շուկայում» նա կարողանա «վաճառել» Արցախի հանձնումը՝ որպես «Ստեփանակերտի վերադարձը բանակցային սեղան», չխոսելով այն մասին, որ բանակցությունները ուղղահայաց ձևաչափով են լինելու։
Այսինքն՝ Բաքուն Ստեփանակերտի հետ շփվելու է ոչ թե որպես անկախ պետություն, միջազգային քաղաքականության լիարժեք սուբյեկտ, այլ որպես «ադրբեջանական վարչատարածքային միավոր»։
Ավելին, Բաքվից առավելագույնը արցախցիների համար համաներման խոստումն է լինելու, ոչ ավելին (հիշեք, որ շաբաթներ առաջ ԱՄՆ Պետդեպարտամենտը դրական էր արտահայտվել համաներման գաղափարի մասին)։
Բաքվին այս հանդիպումն անհրաժեշտ է, որպեսզի կարողանա «կոտրել» արցախահայության անվտանգության ապահովման ինստիտուցիոնալ գործիքը՝ ռուսական ռազմական ներկայությունը Ղարաբաղում, ցույց տալով, որ «առանց ռազմական պաշտպանության և Ադրբեջանի սահմանադրության շրջանակներում (!!!) Բաքուն պատրաստ է երկխոսության Ղարաբաղի հայերի հետ»:
Վաշինգտոնի դիվանագիտական աղբյուրից եկած այսօրվա լուրը վերացնում է բոլոր դեռ մնացած հարցերն այն մասին, թե ինչու պաշտոնական Բաքուն հրաժարվեց Վաշինգտոնում նախապես հայտարարված հանդիպումից։ ԱՄՆ-ը, Ադրբեջանը և Փաշինյանը ցանկանում են արևմտյան հարթակներում բանակցությունների հաջորդ փուլից առաջ Արցախի պաշտոնական իշխանությունների ներկայացուցիչներին «բերել բանակցային սեղանի շուրջ», ըստ էության՝ կառափնարան:
Եվ որպեսզի ղարաբաղցիները այլ ելք չունենան, Փաշինյանն ու Ալիևը 2022 թվականի հոկտեմբերից դրա համար ստեղծեցին բոլոր պայմանները՝ Փաշինյանը ճանաչեց Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի մաս, որից հետո Ալիևը փակեց Լաչինի միջանցքը, անջատեց գազն ու էլեկտրականությունը: Փաշինյան-Ալիև զույգը և նրանց սինխրոնիզացմանն օգնող «անտեսանելի ձեռքը» շատ լավ և արդյունավետ աշխատեցին, արժե սա ընդունել։
Նորից պետք է ասեմ, որ Փաշինյանի համար Ղարաբաղի հարցը փակ է. նա միայն ձգտում է փաստաթղթավորել այն, ինչ արդեն խոստացել է (և որի համար իշխանության է բերվել 2018 թվականին): Պետք է հստակ արձանագրել ու հասկանալ, որ Փաշինյանը վաղուց բանակցում է ոչ թե Արցախի, այլ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԱՐԳԱՎԻՃԱԿԻ մասին:
Իսկ Թուրքիայի նախագահի երեկվա հայտարարությունները, որոնցում նա գոհունակություն է հայտնել, որ Նիկոլ Փաշինյանը չի շեղվում «Ղարաբաղն ադրբեջանական ճանաչելուց», ինչպես նաև այն հայտարարությունը, թե «Հայաստանի դիրքորոշումը խոչընդոտ չէ «Զանգեզուրի միջանցքի» նախագծի իրականացմանը», վկայում է, որ Թուրքիայի, Երեւանի և Բաքվի տարածաշրջանային ռազմաքաղաքական միության/դաշինքի շրջանակներում Հայաստանի կարգավիճակի շուրջ բանակցություններում ակնհայտ կոնսենսուս է նշմարվում։
