44-օրյա պատերազմից հետո Մարետա Շահնազարյանը կանանց միամսյակը մեծ շուքով նշելու սիրտ չունի, Արցախում ադրբեջանական վերջին դիվերսիայից հետո առավել եւս:
«Թշնամու ինադու ցանկանում ենք ինչ-որ տեղ տոն սարքել այս օրը: Կարեւորը չենք ընկճվում, լավ բաների ենք սպասում»,- NEWS.am-ի հետ զրույցում ասում է Մարետա Շահնազարյանը:
Տիկին Մարետան հիշում է՝ 44-օրյա պատերազմից առաջ ամեն ինչ Արցախում այլ էր. ցերեկույթներ էին կազմակերպում, տոնում՝ ուրախ սրտով, բարձր տրամադրությամբ ու հույսով լցված, որ ամեն ինչ լավ է լինելու: Հիմա գարնանային սպասված տոնի վառ գույները խամրել են:
«Այդ նվերները կարծես՝ չեն ուրախացնում: Գուցե վատն այն է, որ չենք ուրախանում, բայց չենք կարողանում ուրախանալ: Տա Աստված, որ լավ տոն դառնա դա մեզ համար, այնպիսին ինչպիսին որ եղել է: Մայրության եւ գեղեկցության իսկական տոն լինի՝ առանց արցունքների»,- նշում է Մարետա Շահնազարյանը:
Չնայած տոնական օր է, բայց Աննա Մանագասարյանը, ինչպես մյուսները, տանը չեն՝ Արցախում Մարտի 8-ն աշխատանքային է: Թեւ ուրախանալու առիթները շատ չեն, բայց առավոտյան երեխայից ստացած ծաղիկն ու շնորհավորանքն են Աննային տոնական ժպիտ պարգեւել.
«Որ ասեմ կա տոնական տրամադրություն՝ չէ, չկա այդ տոնական տրամադրությունը: Ոստիկանների դեպքից հետո բոլորն ավելի շատ ընկճվեցին: Տոնական եռուզեռը չկա, միջոցառումներ չկան, բայց մարդիկ իրար տեսնելիս շնորհավորելու ավանդույթը պահպանում են»:
Գայանե Սարգսյանը Մարտակերտի շրջանի Կոճողոտ գյուղում է ապրում, արդեն քանի տարի միայն խոսքերով են նշում միամսյակը:
«Ծաղիկների եւ նվերների մասին չեմ խոսում, առանձնահատուկ տոնելու մասին ընդհանրապես չեմ ուզում նույնիսկ մտածել: Հիմա մեր միտքը միայն մի բան պետք է լինի, թե ինչպես հասնենք մեր Արցախի ինքնորոշմանը, մնանք ու արարենք Արցախում, ծաղկացնենք ու շենացնենք Արցախը»,- ասում է Գայանե Սարգսյանը:
Մանրամասները՝ տեսանյութում
