Իշխանությունը ,անհրաժեշտ սահմանազատումը պատրվակ
դարձնելով , Հայաստանը ներքաշել է վտանգավոր խաղի մեջ:
1991 թ Ալմա Աթայի հռչակագրով , նախկին ՍՍՀՄ հանրապետությունները , իրենց ադմինիստրատիվ սահմանները ճանաչեցին որպես իրենց ժամանակավոր
պետական սահման :
Որոշեցին ,որ այդ փաստաթղթով ընդունված քարտեզները , համարվելու են հետագա դելիմիտացիայի
հիմք:
Այդ փաստաթղթով ճանաչված սահմաններով են բոլորը
ընդունվել ՄԱԿ :
Դա է վավերացվել 1999 թ Ստամբուլյան խարտիայով:
Պատերազմից հետո , Ադրբեջանը մտնում է 1991 թ քարտեզով Հայաստանին պատկանող տարածքները:
Այստեղ էականը ոչ թէ Ադրբեջանի քայլն է ,այլ այն ,
որ Հայաստանը դա սիրահոժար թույլ է տալիս:
Ոչ միային զինված դիմադրություն ցույց չի տրվում ,այլև հայ զինվորները այդ տարածքում տեղաշարժվում
են առանց զենքի: / օր. Սև լճի տարածքում կորած զինվորները../
.... ՈՒ դիմում է ՀԱՊԿ -ին , ոչ թէ օգնության ,այլ
.... խորհրդատվության համար...
Բայց հետո, երբ թշնամին արդեն բազավորվել է հայկական տարածքներում ,սկսվում են ինտենսիվ ՛՛մարտական ՛՛ տարօրինակ գործողություններ:
Եվ դա ԵԽ նախագահ Միշելի այցի նախօրյակից
սկսած:
Ոզնուն էլ է հասկանալի ,որ վկան ենք միջազգային պայմանավորված խաղի:
Պարզապես կարող է այլևս ուշքի չգանք....
