Մայիսի 22-ին Ուկրաինայի Լուցք քաղաքում կայացավ ուժային եռամարտի Եվրոպայի առաջնությունը։
Ստուգատեսում աշխարհի և Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն,վանաձորցի Զորիկ Պողոսյանը, փայլուն կատարելով վարժությունները, 625կգ արդյունքով դարձավ Եվրոպայի եռակի չեմպիոն։
Հատկանշական է, որ հայ մարզիկը մրցահարթակ դուրս եկավ Արցախյան պատերազմում հերոսաբար զոհված վանաձորցի Լիպարիտ Չիլինգարյանի նկարով մարզաշապիկով։ Զորիկ Պողոսյանն իր հաղթանակը նվիրեց պատերազմում հերոսաբար զոհվածների անմար հիշատակին։
Անկախի հետ զրույցում Եվրոպայի նորընծա չեմպիոնը կիսվում է տպավորություններով՝ խոսելով գինեսի սպասվելիք ռեկորդի մասին։
-Շնորհավորում ենք չեմպիոնական ելույթների և հերթական տպավորիչ հաղթանակը տոնելու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել։
-Շուրջ 3 ամիս մարզումներով հագեցած նախապատրաստական շրջան եմ անցել։ Ստուգատեսից առաջ՝ մայիսի 8-ին, սահմանեցի Գինեսի ռեկորդ և մարտական տրամադրված մեկնեցի Ուկրաինա։
Տրամադրվածությունս մարտական էր, քանի որ մեզ ներկայումս ավելի շատ հաղթանակներ են պետք։ Կամքով ու եռանդով լցված՝ դուրս եկա մրցահարթակ․ հաղթանակս որոշել է նվիրել արցախյան պատերազմում հերոսաբար զոհված զիվորների անմար հիշատակին։ Ջանք ու եռանդ չխնայեցի, ամեն ինչ արեցի, որ կարողանամ հաղթել։
-Այս հաղթանակով ոչ միայն հռչակվեցիք Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, այլև նոր ռեկորդ սահմանեցիք։
-Կքանիստ վարժության ժամանակ բոլոր մոտեցումները բարեհաջող կատարեցի։ 270 կգ-ն արդեն իսկ Եվրոպայի առաջնության ռեկորդ էր։ Այդ քաշին անգամ ծանրքաշայինները չեն մոտեցել։ Եռամարտի 625 կգ արդյունքով դարձա բացարձակ առաջատար՝ 2-րդ տեղը զբաղեցրած մարզիկին հետ թողնելով 30 կգ-ով։
Նաև նշեմ, որ առաջնությանը մասնակցում էին թուրք և ադրբեջանցի մարզիկներ, որոնք ոչ միայն պարտվեցին, անգամ պատվո հարթակին չկարողացան բարձրանալ։
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ այս հաղթանակը։
-Ավելի մեծ պարտավորվածություն, քանի որ մի ողջ պետություն ես ներկայացնում և դա շատ մեծ պատասխանատվություն է։ Պետք է այնպիսի հզոր կամք ու ուժ ունենաս, որ գիտակցես, թե ինչի համար ես մեկնում մրցումների, որովհետև մի ամբողջ ազգ քեզ է հետեևում և դու պետք է ամեն ինչ ներդնես, որպեսզի եռագույնը բարձրացնես և օրհներգը հնչեցնես։ Հաղթանակի շնորհիվ դարձա Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, որն ինձ համար շատ կարևոր է։ Մրցահարթակում կրում էի Լիպարիտ Չիլինինգարյանի նկարով մարզաշապիկ և իր գլխավորությամբ հաղթանակս նվիրեցի մեր զինվորների վառ հիշատակին։ Ես գիտեի՝ ինչի համար եմ մեկնում, ինչը շատ մեծ պատասխանատվություն է։ Մենք մեր զինվորներին պարտական ենք․ եթե ապրում ենք, կանք, գոյություն ունենք, նրանց շնորհիվ է։
-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Առաջիկայում նորից պետք է ռեկորդ սահմանեմ։ Վանաձորի ծանրամարտի դպորցի վերաբացման ժամանակ 220 կգ-ն ուսերիս պետք է պահեմ 7 վայրկյան, որց հետո բարձրանամ և 3 անգամ կքանստեմ։ Վերադառնալով Հայաստան՝ պետք է անմիջապես վերսկսեմ մարզումներս՝ պատրաստվելով կարևորագույն ռեկորդի սահմանմանը։
