Այս տեմպերով Հայաստանի տնտեսության ամբողջական վերականգնումը կտեւի 2-3 տարի: Այս մասին մայիսի 11-ին լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց տնտեսագետ Արա Կարյանը: Նա հիշեցրեց, որ 2020-ին տնտեսական անկումը 7.8 տոկոս էր, իսկ այս տարի անկումը եւս 2 տոկոս էր:
Փորձագետը հավելեց, որ Հայաստանում պատվաստումը դանդաղ է ընթանում, եւ այլ երկրների համեմատ ՀՆԱ-ի միայն 3.5 տոկոսն է ուղղվում հակաճգնաժամային ծրագրերին (Իտալիան՝ ավելի քան 40 տոկոս, ԵՄ-ն` 10 տոկոս, Ռուսաստանը՝ 6.5 տոկոս, Ղազախստանը՝ 9 տոկոս):
«Ճգնաժամից արդյունավետ դուրս գալու համար անհրաժեշտ է հասկանալ, թե ինչպիսին է իրական վիճակագրությունը, որքան գումար է ծախսվել եւ ինչ ուղղությամբ: Նման պարզաբանում Հայաստանի պետական եկամուտների կոմիտեն տվել 25-ից միայն Կառավարության 3 ծրագրերի վերաբերյալ»,- ասաց Կարյանը:
Սուբսիդավորման ծրագրերի վերջնական շահառուները, ըստ նրա, միայն բանկերն են, մինչդեռ իրական հատվածը պարզապես վերականգնում է վնասները: «Ճգնաժամի ծանրաբեռնվածությունները պետք է հավասարաչափ բաշխվեն պետության, մասնավոր հատվածի եւ բանկերի միջեւ: Իսկ ներկայիս վերաբաշխումն ակնհայտորեն անարդար է` հաշվի առնելով այն փաստը, որ մեր բանկերը խնջույք էին կազմակերպել համավարակի ընթացքում: Արդարությունը վերականգնելու համար պետությունը պետք է հարկեր սահմանի դրանց ստացած լրացուցիչ եկամտի վրա»,- ասաց նա:
Փորձագետը պարզաբանեց, որ որոշակի ակտիվություն նկատվում է միայն հանքարդյունաբերության ոլորտում (պղնձի համաշխարհային գների բարձրացման արդյունքում) եւ շինարարության ոլորտում (հիփոթեքային վարկերի սուբսիդավորման պետական ծրագրերի իրականացման շնորհիվ):
Ինչ վերաբերում է դրամի փոխարժեքին, ապա դրա տատանումները, ըստ Արա Կարյանի կանխատեսումների, կլինեն վերահսկելիի սահմաններում:
Նա կտրուկ բացասաբար գնահատեց ներկայացված հիմնավորումների եւ հաշվարկների հիման վրա կանեփի արտադրությունը թույլատրելու ՀՀ իշխանությունների մտադրությունը: «Ապագայում դա կարող է լուրջ սոցիալական խնդիրներ առաջացնել՝ թմրանյութերի սպառման կտրուկ աճի հանգեցնել»,- ասաց փորձագետը:
Անդրադառնալով տարածաշրջանում հաղորդակցությունների ապաշրջափակման թեմային՝ Կարյանը հնարավոր համարեց բանակցությունների ընթացքում բազմամոդուլային ենթակառուցվածք առաջարկել Ադրբեջանին, նախանշել այն հատվածները, որտեղով այն կանցնի, սակագներ սահմանել, ինչպես նաեւ ներդրումներ ներգրավել Չինաստանից, արաբական աշխարհի երկրներից (ԱՄԷ) եւ հնարավոր է՝ Հնդկաստանից:
