Մենք չկարողացանք ստեղծել պետավարչական այնպիսի համակարգ, որը ընտրության արդյունքում առաջ բերեր լավագույններին ու պրոֆեսիոնաալներին։ Միջակ ու անգրագետ, իրենց անգրագիտությամբ հպարտացող գործիչների հասարակություն ենք, այլևս։
Նայեցեք մեր ազգային ժողովին, վարչապետին, ու նրա, նրանց բառապաշարին։ Զարմանալի ժողովուրդ ենք։ Եւ սա հատուկ է մեր հասարակության բոլոր բնագաավառներին ու շերտերին։ Այդպիսին է նաաև ընդդիմությունը, բացառությամբ՝ քաղաքակաան հատուկենտ դեմքերի։
Փորձագիտական, մասնագիտական տարբեր ոլորտներում հիանալի մարդիկ կան, սակայն քաղաքականում - զրո։
Այդ փորձագետներն ու մասնագետներն էլ Երկրի ֆասադն են ապահովում, սակայն նրանցից և ոչ մեկը մեր երկրում ապագա չունի։
Մոխրագույն Երկիր, մոխրե ապագայով։
Երկրի վարչապետ - Ներոնը զոհվածներին պլյուս մինուսով է հաշվում, իսկ Ալիևին պատասխանում է ներոնյան բանաստեղծական քառատողով։ Ուշադիր նայեք նրա դեմքին։ Արդյո՞ք առողջ է։ Եւ ինչո՞վ եմ մեղավոր ես, որ Դուք ինձ համար նման ղեկավար եք ընտրել։
Լավ ղեկավար ունենալն էլ երջանկության աղբյուր է։ Իմ բախտը չբերեց՝ Բրեժնևից մինչև այսօր։
Մնաք բարով ասե՞մ, չի լինի, Երկիրս է ափսոս։ Համակաերպվե՞մ Ձեզ ու Ձեր ձեռքբարձրացումների, ընտրությունների հետ՝ չի լինի, ես եմ ափսոս։
Այդպես էլ ապրում եմ Հովիկ Աղազարյանների ու Նիկոլների աարանքում։
