Հայաստանի ԱԳ նախարար Արա Այվազյանը այսօր՝ դեկտեմբերի 4-ին, ԱԺ-ում լրագրողների հետ զրույցում ընթերցեց իր հայտարարության տեքստը եւ չպատասխանելով որեւէ հարցի մտավ ներս:
Ստորեւ ներկայացնում ենք հայտարարության տեքստը.
«1) Հայաստանի ԱԳՆ-ն մեր ինքնիշխանության ու պետականության հիմնասյուներից մեկն է: Լինելով ապաքաղաքական կառույց, ունի մեկ հավերժական նպատակ՝ ամենօրյա աշխատանքով պաշտպանել ՀՀ-ի եւ հայ ժողովրդի շահերը: Ցանկացած փորձ՝ հեղինակազրկելու այս կառույցը եւ ներքաշելու ներքաղաքական շահարկումների մեջ, հարված է Հայաստանի պետականությանը: Հատկապես այս օրերին, երբ ռազմական գործողությունների ավարտից հետո ողջ ծանրությունն ու պատասխանատվությունը հետզհետե տեղափոխվումէ դիվանագիտություն:
Վստահ ենք, որ այս գիտակցումը կիսում են երկրի ու ժողովրդի ճակատագրով մտահոգ մեր բոլոր քաղաքացիները եւ հայրենակիցները:
2) Մենք բոլորս խոնարհվում ենք մեր ժողովրդի օրգանական, անքակտելի մաս հանդիսացող մեր ազգային բանակի առջեւ, որը հերոսաբար դիմակայեց Արցախի եւ հայ ժողովրդի դեմ Ադրբեջան-Թուրքիա-միջազգային ահաբեկչություն եռյակի կողմից սանձազերծած ագրեսիային եւ տապալեց ցեղասպան եռյակի դաշինքի պատմական հայրենիքում հայ ժողովրդի ոչնչացնելու նկրտումները: Պետք է փաստենք, որ այն իրավիճակը, որ այսօր ունենք, պայմանավորված է նրանով, որ մենք դիմակայել ենք անհամաչափ ուժերի: Ինչպես եւ մեր զինվորները, քույրերն ու եղբայրները Արցախում, հայ դիվանագիտությունը եղել եւ շարունակում է մնալ հայրենիքի պաշտպանության առաջատար դիրքերում: Հատկապես այսօր մենք մեր պարտքն ենք համարում անել հնարավորը եւ անհնարինը՝ իմաստավորելու հայ ժողովրդի ազնվագույն որդիների զոհողությունը եւ այդ ձեւով վառ պահելու նրանց հիշատակը:
3) Այժմ մենք ունենք հրատապ հասցեագրում պահանջող խնդիրներ, որոնց մասին ես հստակ բարձրաձայնել եմ, այդ թվում երեկ հարցազրույցում եւ ԵԱՀԿ նախարարական խորհրդում ունեցած ելույթում: Հայ դիվանագիտությունը մեծածավալ աշխատանք։ ունի անելու այդ հրատապ հարցերի լիարժեք եւ համապարփակ լուծման ուղղությամբ:
Դիվանագիտությունը սիրում է լռություն, ուստի ձեր թույլտվությամբ դիվանագիտությունը լուռ կկատարի իր աշխատանքները, իսկ այդ աշխատանքների արդյունքներն ավելի խոսում կլինեն, քան որեւէ մեկնաբանություն:
Պատմությունն ունի օրինակներ, երբ դիվանագիտությունը երկիրը դուրս է բերել ամենածանր իրավիճակներից: Խնդրում եմ, հավատալ և վստահել հայ դիվանագիտությանը»:
