Մարդիկ արյուն/արցունք աչքերի մեջ կենաց մահու կռիվ են մղում, թիկունքում մնացածներն իրենց առօրյան նվիրել են մեր ու փախստականներին համար սնունդ, դեղորայք, տաք շորեր ու պարագաներ հայթհայթելուն ու հասցնելուն, իսկ սա կանգնել թասիբի պակասիցա խոսում:
Ընկածների հիշատակով պիտի երդվենք, որ խաղաղության ժամին չենք մոռանալու էս ամեն ինչը ու այլևս թույլ չենք տալու, որ մեր հայրենիքն ընկնի նման կործանարար "արկածների" մեջ:
Ես իմ փայ երդումն արդեն տվել եմ…