Երբ մարտին ասում էինք՝ արագ փակեք սահմանները կորոնաաղետ ա լինելու երկրում, ձեր բաբկենթունյանները, վիկտորենգիբարյանները ասում էին՝ ոչ մի պրոբլեմ չկա, ուզում ենք քայքայել տնտեսությունը: Մարդամեկն ու իր իմբեցիլ նախարարն էլ ոնց կարում տուզիկացնում էին աշխարհը կլանած վիրուսը: Արդյունքում արդեն 9 ամիս ա երկիրը դժողքի մեջ ա: Իսկ էսօր գրանցվել ա 1058 նոր դեպք: Սա կատաստրոֆայա բառի ամենաուղիղ իմաստով:
Երբ ասում էինք՝ պատերազմող երկրի գեներալներին չի կարելի վերջին ձևով ստորացնել, իսկ ժողովրդին բաժանել սևերի ու սպիտակների, դուք ներքին թշնամանքի տարածմամբ էիք զբաղված: Երբ ասում էինք բանակը PR-ի տեղ չի, իսկ կամուֆլյաժ շոուները վտանգավոր են, դուք ձեր էշն էիք քշում:
Երբ ասում էինք՝ բանակցային սեղանին ատամներով պահեք Վիեննայի ու Սանկտ Պետերբուրգի պայմանավորվածությունը, մարդամեկը ասում էր՝ Ալիևը իրան ասել ա՝ դրանք ուժի մեջ չեն: Էսօր եկել խոսում եք էդ նույն վերիֆիկացիոն մեխանիզմների ներդրման հրատապ անհրաժեշտության մասին: 4 տարիա՝ գոռում ենք էդ մասին:
Երբ ասում էինք, որ արտաքին քաղաքական խաղացողների հետ երկրի ներսում անցնող գեղցի աֆերիստություններով հնարավոր չի հարաբերակցել, դուք շարունակում էիք պիժոնական պահվածքը, անբովանդակ միտինգները՝ մեկ պնդելով, որ Արցախը պետք ա վերադառնա բանակցային սեղան, մեկ էլ, որ «Արցախը Հայաստան է և վերջ»:
Էս շարքը անվերջ կարելի ա թվել, բայց հիմա պահը չի, երկիր ենք կորցնում: Էս ամենի շատ թանկ գինը արդեն վճարել ենք բոլորս՝ մեր երեխեքի ու եղբայրների անմեղ արյան գնով: Բանակը փայլուն կատարում ա իր առաքելությունը, հիմա քաղաքական որոշումների պահն ա: Պահ, որի ամեն վայրկյանը տասնյակ մարդկային կյանքեր արժե:
Ուշքի եկեք, վաղը ուշ կլինի:
