2018 թվականի օգոստոսին՝ «թավշյա» իշխանության ձևավորումից ամիսներ անց վարչապետի խորհրդականի պաշտոնից Արսեն Խառատյանի հրաժարականը շատերին զարմանք պատճառեց: Այդ օրերին նա իր հրաժարականը պայմանավորեց ընտանեկան հանգամանքներով:
Վերջին օրերի զարգացումներից ու բացահայտումներից պարզ է դառնում, որ իրական նպատակը եղել է ոչ թե ընտանիքին միանալու անհրաժեշտությունը, այլ գլխավոր առաքելության իրականացման ճամբին մաքրել Հայաստանի իշխանությունների հետ ցանկացած կապակցության հետքերը:
Այդուհանդերձ ուղտի սապատն այս դեպքում այնքան ցցուն է, որ հերքումն անգամ չի կարող օգնել:
Հուլիսյան իրադարձություններից օրեր անց՝ հուլիսի 21-ին, Արսեն Խառատյանը Լիբանանում հանդիպումներ էր անցկացնում տեղի հայկական համայնքի հոգևոր առաջնորդների հետ: Գրառումներից պարզվում է, որ հանդիպումների ժամանակ Արսեն Խառատյանը «ներկայացրել է հայ-ադրբեջանական սահմանի էսկալացիայի որոշ մանրամասներ»: Թե ինչ լիազորությամբ էր Վրաստանում աշխատող «Ալիք Մեդիա»-ի գլխավոր խմբագիրը լիբանանյան համայնքի հոգևոր առաջնորդների հետ հայ-ադրբեջանական էսկալացիան քննարկում դժվար չէ գուշակել նկատի առնելով, որ բոլոր հանդիպումների ժամանակ նրան ընկերակցում էր Լիբանանում ՀՀ դեսպան Վահագն Աթաբեկյանը: Տրամաբանորեն կարելի է հարց տալ արդյոք լիբանանյան կամ ընդհանրապես սփյուռքյան տարբեր համայնքներ այցերի ժամանակ հայաստանյան մամուլի բոլոր խմբագիրներին կամ նախկին պաշտոնատարներին ընկերակցում է ՀՀ պաշտոնական ամենաբարձր մակարդակի ներկայացուցիչը, թե նման բախտ վիճակվում է միայն «վարչապետի նախկին խորհրդական» Արսեն Խառատյանին:
Ի դեպ, ևս մի կետ հիշողությունների թարմացման համար: Հուլիսյան այդ օրերին սահմանային իրադարձություններից հետո սփյուռքյան տարբեր համայնքներում հակաադրբեջանական բուռն ցույցեր էին տեղի ունենում, որոնք ըստ երևույթին խիստ մտահոգել էին «երկու ժողովուրդների միջև հաշտության» գաղափարի ջատագովներին ու լուրջ կասկածի տակ էին առնել նրանց հետին նպատակները:
