Այսօր, Հայաստանի անկախության տոնի կապակցությամբ, բազմաթիվ քաղաքական գործիչների շնորհավորհանքներն ու բարեմաղթանքները լսեցինք, որոնք հիմնականում ուղղված էին մեր միասնության ամրապնդմանը՝ հանուն անկախ Հայաստանի հզորացման։
Քիչ առաջ, հեռուստատեսությամբ տեսա, որ պետական մակարդակով, կազմակերպվել է տոնական բացօթյա համերգ Զվարթնոցում։ Հետաքրքիր է, արդյո՞ք անկախությանը նվիրված տոնական համերգին հրավիրված են եղել անկախության ակունքներում գտնվող և այն կերտող գործիչները՝ ԽՍՀՄ տարիների այլախոհները, արցախյան շարժման՝ «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամները, 1990թ․ ԳԽ պատգամավորները, ՀՀ երեք նախագահները (գիտեմ, որ , հատկապես, այս անձանց նշելը, շատերի զայրույթն է շարժելու), Արցախի նախագահները, անկախության տարիների բոլոր վարչապետերը, արցախյան պատերազմի նվիրյալները։ Չէ՞, որ, եթե խոսում ենք միասնությունից, ապա գոնե անկախության տոնին, պետք է մի կողմ թողնենք քաղաքական հակասությունները և բոլորին, հատկապես, այսօրվա քաղաքական լարված իրավիճակում, մեր հիմնական հակառակորդին ցույց տանք մեր միասնությունը, հատկապես Արցախի հարցում։ Չգիտեմ, ես այդպես եմ կարծում․․․
