Բելառուսում Լուկաշենկոյի կառավարման սկզբից՝ 1995֊ից սկսած մի շնչին ընկնող ՀՆԱ֊ն աճել է երեք անգամ։ Այդ մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ֊ն ճիշտ է, ցածր է հարևան Լեհաստանից, բայց երկու անգամ ավել է Ուկրաինայից և Մոլոդվայից։
25 տարվա մեջ Բելառուսում 24 տոկոսով աճել է մարդկային զարգազման գործակիցը որ ՄԱԿ֊ի ցուցիչն է երկարակեցության, կրթության հասանելիության և կյանքի որակի։ Սա նկատելիորեն բարձր է Լեհաստանից(18 տոկոս), Ռուսաստանից(17տոկոս), Ուկրաինայից(11 տոկոս)։ Բելառուսը բացի տրակտորներից և հանքարյդունաբերության մեջ օգտագործվող հսկա բեռնատարներից, նաև անսպասելիորեն մի քանի այլ տնտեսական հաջողություներ է ունեցել միջին բիզնեսի զարգամաման շնրհիվ մասնավորապես բարձր տեխնոլոգիաների ոլորտում՝։
Այս մասին հաղորդում է The Nation պարբերականում Վադիմ Նիկիտինի (Vadim Nikitin) հոդվածը:
Նա ասում է որ ընդդիմության որևէ ներկայացուցիչ չի ասել թե պարտաստ է պահպանել Բելառուսի սոցիալ֊տնտեսական հավասրակշռությունը, հակառակը ընդդիմության երկու կարևոր առաջմնորդները՝ Ցեպկալոն և Վիկտոր Բաբենկոն՝ պրոֆեսիոնալ բանկիր, հայտնի են իրենց բարձարգոչ հայտարարություններով՝ սեփականշնորհման աջակցության վերաբերյալ։
Ընդդիմությունը չունի որևէ ծրագիր որևէ ոլորտի վերաբերյալ՝ տնտեսություն, արտաքին քաղաքականություն, ՆԱՏՕ և Մոսկվայի հետ հարաբերություններ, միակ ծրագիրը Լուկաշենկոյին հեռացնելն է։
Ի՞նչ կլնի եթե հաջողության հասնի ընդդիմությունը, հոդվածը չի ասում, բայց մեջբերում է մի թռուցիկ, որ տարածել են Մինսկի մեքնեաշինական գործարանում. «սիրելի բարեկամներ, մի վախեցեք կորցնել աշխատանքը, դուք պետք եք ձեր երկրին, ուզո՞ւմ եք արժանապատիվ ապրել, դուրս եկեք փողոց»։ 80-ականների վերջերի ծանոթ լոզունգ է, որը թե ինչի հանգեցրեց, ցույց է տալիս հոդվածի մեկ այլ մեջբերում՝ 2017 թվին Pew Research Center-ի հարցումներով Ուկրաինայի մեկ երրորդը, Բելառուսի կեսը, Ռուսաստանի 70 տոկոսը և Հայաստանի 80 տոկոսը ցավում են Սովետի փլուզման համար։
