Հետևելով, ագրեսիվ և միջուկային ահաբեկիչ ադրբեջանի քայլերին, չի բացառվում, որ թուրք -ադրբեջանական դաշինքը նախիջևանյան սահմանին լայնամաշտաբ ռազմական սադրանքներ հրահրի: Ինչու. որովհետև իրենց քարոզչական խողովակներով պատրաստվում են չափազանց ակտիվորեն դաշտ նետել այն զրպարտությունը, թե իբրև հայկական կողմից խախտվում է զինադադրի ռեժիմը, հրետակոծվում են իրենց մարտական դիրքերը և քաղաքացիական բնակավայրերը: Եվ այս զրպարտության հիմքով էլ փորձելու են թուրքիայի աջակցությամբ հարձակում գործել՝ արցախյան հարցը իրենց ցանկալի կետին հասցնելու և թուրքիային տարածաշրջան խցկելու համար: Սա կրկին անգամ, փաստում է, որ մենք գործ ունենք զրպարտիչ և ագրեսոր հակառակորդի հետ, հետևապես՝ պետք է գործենք Արցախի ինքնորոշման իրավունքի սկզբունքներից ելնելով և ջանքեր գործադրենք, որպեսզի հայ-ադրբեջանական, արցախա-ադրբեջանական սահմանին մշտադիտարկման միջազգային մեխանիզմներ ներդրվեն: Արտաքին դաշտում՝ այս երկու կարևորագույն մոտեցումներն են, որ պետք է ամրագրեն մեր հաղթանակը և ամրացնեն բանակցային գործընթացում մեր դիրքերը, ինչպես նաև մեր սահմանների անվտանգությունը՝ ագրեսոր-սադրիչից:
Մինչդեռ 2018 թվականին իշխանության եկան այնպիսիք, որոնք միանգամայն այլ ուղղություն որդեգրեցին. լուծում, որը ընդունելի կլինի ադրբեջանի համար, համատեղ բնակության գոտիներ, հարցի կարգավորման զրո կետ, կառուցողական հակառակորդ և այլն:
Այս անպատասխանատու իշխանության անհեռատես քայլերը հանգեցրեցին թուրք-ադրբեջանական ագրեսիայի մեծածավալ աճին:
Անկասկած, մեր Ազգը, մեր Բանակը կրկին հաղթելու է, ավելին՝ նորանոր տարածքներ ենք ազատագրելու, սակայն 2018-2020 թվականի իշխանությունը պատմության մեջ մնալու է, որպես բանակից խուսափած ապազգայինների խմբակ, որը բազմաթիվ խնդիրների առաջ կանգնեցրեց սեփական ժողովրդին
