Վերջերս հետքարքրությամբ պայմանավորված վերընթերցեցի դեռևս ուսանողական տարիներին կարդացած Վ. Պեկելիսի ,Քո հնարավորությունները մարդե (Երևան, ,Հայաստանե հրատարակչություն 1979թ․) գիրքը: Իսկ դուք գիտե՞ք, որ այն ամբարել է ուշագրավ շատ մտքեր մարդկային հնարավորությունների մասին: Դրանցից մի փոքր փունջ ներկայացնում եմ ընթերղոցի դատին, իսկ մնացյալը փնտրեք գրքում.
գ Հուլիոս Կեսարը և Ալեքսանդր Մակեդոնացին անուն առ անուն գիտեին իրենց բոլոր զինվորներին, մոտ 30հազար մարդու: Այդպիսի ընդունակությամբ էր ն օժտված պարսից արքա Կյուրոսը: Հույն նշանավոր ճառախոս Մեֆիստոկլեսը անձամբ ճանաչում էր և անուն առ անուն գիտեր հունական մայրաքաղաքների 20 հազար բնակիչներից յուրաքանչյուրին:
գ Սենեկան ընդունակ էր մեկ անգամ լսած և իրար հետ կապ չունեղոզ միանգամայն տարբեր 2 հազար բառ:
գ Մաթեմատիկոս Լեոնարդ Էյլերը ապշեցնում էր թվերի անսովոր հիշողությամբ: Նա հիշում թր մինչև հարյուրը եղած բոլոր թվերի առաջին վեց աստիճանները:
գ Ալյոխինը հիշողությամբ, ,աչքերը փակե, կարող էր շախմատ խաղալ 40 խաղընկերների հետ:
գ Ոմն Է. Գաոն անգիր նգիտեր այն բոլոր 2500 գրքերը, որ կարդացել էր իր ողջ կյանքում:
գ Քանդակագործ Լինա Պոյը ամբողջովին կորցնելով տեսողությունը, շարունակել և քանդակել ՝ ավելի քան 100 արձանիկներ:
գ Մոցարտը կարող էր ճշգրտորեն նոտագրել միայն մեկ անգամ լսած ծավալուն և բարդ պիեսը:
գ Հանճարը ոչ այլ ինչ է, քան մեծագույն համբերության շնորհ:
Վաղարշակ Ղորխմազյան