Ես արդեն հոգնել եմ, թե ոնց են Հայաստանի միջին խավի իմ ընկերները հպարտ֊հպարտ գրում, թե էսինչին նկատողություն արեցի, էնինչին նկատողություն արեցի։ Արդեն հոգնել եմ, թե ոնց ա էդ միջին խավն իրեն վերին արտի ցորեն զգում ու բնակչության մի ստվար հատվածի բիոզանգված, տգետ ու հիմար անվանում։ Ու առավելևս հոգնել եմ կառավարության տգետ քայլերից, բայց ուզում եմ էս հոդվածով կիսվել, որը կօգնի մեզ հասկանալ, թե Հայաստանում կորոնավիրուսը ոնց ա տարածվում։
Մի հարց, որի մասին ոչ ոք կարծես չի խոսում, սոցիալական կողմն ա։ Երբ բողոքում եք, թե խանութի աշխատողը քիթը դիմակի տակից հանել էր, դուք ձեզ հարց տվե՞լ եք, թե քանի ժամ ա էդ տարածքում էդ աշխատողը կանգնում առանց նորմալ օդ շնչելու հնարավորության։ Դուք ձեզ հարց տվե՞լ եք, թե գործատուն ինչ ա անում, որ իր աշխատողներին պաշտպանի։ Դուք ձեզ հարց տվե՞լ եք, թե մարդիկ քանի օրվա հնության դիմակ են կրում, որովհետև հնարավորություն չունեն նորը գնելու, մինչ դուք երկու ժամը մեկ նոր դիմակ եք հագնում։ Դուք ձեզ հարց տվե՞լ եք, թե ինչու են հիվանդ աշխատողները շարունակում աշխատանքի գալ։ Դուք ձեզ հարց տվե՞լ եք, որ եթե տանը մնան, ինչ կլինի։
Երբ խոսում եք, թե տոտալ լոքդաունը հնարավոր չի, որովհետև մարդիկ պիտի աշխատեն, էդ մարդիկ հիմա հիվանդ վիճակում են գնում աշխատանքի։ Էդ մարդիկ լրիվ անպաշտպան են։ Իրենց դեմ են բոլորը՝ ՀՀ իշխանությունները, ՀՀ միջին խավը, օլիգարխ գործատուն։
Էս հոդվածով կիսվում եմ, որովհետև էստեղ մանրամասն վերլուծվում է վարակի՝ փակ տարածքներում տարածվելը։ Կարդացեք հոդվածը ու պատկերացրեք վարակված մարդկանց 10+ ժամ փակ տարածքում աշխատելիս։ Պատկերացրեք ու շարունակեք մեղադրել։
