Non-stop ռեժիմով հանրությանը դիմող վարչապետը մի շատ կարեւոր ձեւակերպում արեց. սա միայն առողջապահական խնդիր չէ, եւ դա իսկապես այդպես է։ Այս մասին հայտարարություն է տարածել «Այլընտրանքային նախագծեր խումբը»:
Հայտարարությունում նաեւ ասվում է. «Սա կառավարման ճգնաժամ է։ 2018-ից երկրի կառավարումը բացառապես մեկ մարդու վրա էր կառուցված։ Պետական ինստիտուտները համառորեն արժեզրկվում էին։ Պետական ինստիտուտները համառորեն փոխարինվում էին մեկ մարդու ցանկություններով։ Նա էր դատավորը, դատախազը, աշխարհիկ եւ հոգեւոր առաջնորդը, կառավարությունը, Ազգային Ժողովը, բանակը, ոստիկանությունը, ԱԱԾ-ն։ Վերջին փուլում արդեն՝ բժիշկը, վարակաբանը, պարետը, իր սեփական խոսնակը։
Սա հանդարտ ընթացքի դեպքում կարող էր ավելի երկար շարունակվել։ Արտակարգ պայմաններում, երբ համաճարակն ամեն օր թակում է հազարավոր մարդկանց դռները, հանկարծ պարզ դարձավ, որ ժողովուրդը չի լսում երկրի «միակի» կոչերը, հորդորները։ Ժողովուրդն անտեսում է վարչապետի ասածները, եթե նույնիսկ նա 24 ժամ շարունակ ասի նույն բանը, եւ եթե նույնիսկ այդ ասածի մեջ ճշմարտություն կա։
Սա նախ առողջապահական ճգնաժամ է, որովհետեւ մարդիկ հազարներով հիվանդանում են, վերջը չի երեւում, տեստեր չեն արվում, հիվանդանոցներում տեղ չկա։ Մահերի քանակը զգալի է։
Բայց սա նաեւ խորքային կառավարման ճգնաժամ է, որն ամեն օր ավելի ցայտուն կերպով է երեւում բոլոր սոցիալական խավերին։ Այն ողբերգական սխալները, որոնք թույլ տվեց կառավարությունը համաճարակի դեմ պայքարում, բացեցին մարդկանց աչքերը եւ ի ցույց դրեցին Հայաստանում գոյություն ունեցող կառավարման դեֆեկտը։
Սա այն նույն ժողովուրդն է, որը դատարաններ շրջափակելու կոչեր ու ասֆալտին փռելու հրահանգներ էր լսում, միտինգում բացահայտում էր մարտի 1-ը, իսկ հետո՝ օնլայն դատավճիռներ լսում։ Ու հիմա այդ ժողովուրդն « իգնոր» է վարչապետին։ Տրամաբանական հետեւանք։
Ժամանակ եւ հանգամանքներ էին պետք լայն զանգվածներին՝ հասկանալու, որ երկրում շատ կարեւոր բաներ ճիշտ չեն։ Հանգամանքները, ցավոք, ողբերգական են, ժամանակը՝ կարճ։
Շատ կարեւոր է հասկանալ ոչ միայն հայաստանյան իրականությունը, այլեւ՝ համաշխարհային տենդենցները։ Ունենք հրատապ առողջապահական խնդիր, որը հակաճգնաժամային արդյունավետ, հստակ կառավարմամբ եւ գուցե միջազգային օգնությամբ պետք է լուծել։ Դրան անմիջապես պետք է հետեւի նոր կառավարության ձեւավորումը, որը ստիպված է լինելու առնչվել սոցիալական, տնտեսական լրջագույն խնդիրների, խաղաղության պահպանման գերխնդրին, երկրում իրավիճակը լիցքաթափելու եւ աշխատանքային, համերաշխ մթնոլորտ ձեւավորելու գործին։
