Աշխարհում կորոնավիրուսի համաճարակի հետևանքով շուրջ 2 ամիս է կարանտին է հայտարարված. սպորտն անմասն չի մնացել այս ամենից: Հետաձգված առաջնություններից ու մրցաշարերից բացի, մարզիկներն այսօր չեն կարողանում նաև լիարժեք մարզվել:
Բռնցքամարտի Հայաստանի հավաքականի անդամ, Եվրոպական խաղերի բրոնզե մեդալակիր 60 կգ քաշային Կարեն Տոնականյանն Անկախի հետ զրույցում խոսում է ստեղծված իրավիճակի, մարզումների կազմակերպման, լավատեսությունը չկորցնելու ու առաջ շարժվելու մասին:
-Կորոնավիրուսի տարածումն անդրադարձել է հասարակության գրեթե բոլոր ոլորտների վրա: Ստեղծված անկանխատեսելի իրավիճակներն ի՞նչ անդրադարձ կարող են ունենալ սպորտի վրա:
-2020-ը պետք է հագեցած լիներ մարզական խոշորամասշտաբ միջոցռաումներով: Տարին օլիմպիական էր,և բոլորն անհամբեր սպասում էին: Դրանով իսկ մեծ անդրադարձ ունեցավ, քանի որ հետաձգվեց Տոկիո-2020-ը: Յուրաքանչյուր մարզիկի նպատակն ու երազանքն է մասնակցել խաղերին, հաղթել ու մեդալ նվաճել: Դա սպորտի գագաթնակետն է: Բնական է, որ երկրպագուների համար էլ մեծ ոգևորություն է հետևել սիրելի մարզիկների ելույթներին, հպարտանալ նրանց նվաճումներով: Այդ ամենն այս տարի հետաձգվեց:
-Հայտարարված արտակարգ դրության ժամանակ ի՞նչ պայմաններում եք մարզվում:
- Բացօթյա մարզումներ եմ անցկացնում՝ բնության գրկում. հիմնականում վազք, ֆիզիկակաան աշխատանք և հեծանիվ: Հատուկ մասնագիտական անհատական պարապմունքներ էլ եմ անցկացնում, որտեղ ինձ օգնում և խորհուրդներով աջակցում է անձնական մարզիչս՝ Արման Հարությունյանը: Նշեմ, որ մշտական կապի մեջ եմ իմ անձնական մարզիչ Արման Հարությունյանի և Ռոբերտ Պետրոսյանի հետ: Նրանց հետ խորհրդակցելով, համապատասխան որոշումներ կայացնելով՝ փորձում եմ ամեն ինչ անել մարզավիճակս պահելու համար:
-Մրցաշարերի հետաձգումն ի՞նչ անդրադարձ կունենա մարզիկների ֆիզիկական և հոգեբանական պատրաստվածության վրա:
-Ինձ չի թվում, որ շատ մեծ փոփոխություններ կլինեն, կգա ժամանակ ամեն բան կանցցի և կյանքը կվերսկսի այնտեղից, որտեղ կանգ էր առել: Կարևորը մարդկային կյանքերն են , մնացած փոփոխությունների հետ հնարավոր կլինի համակերպվել, հաղթահարել, նոր լուծումներ գտնել և շարժվել առաջ:
Օլիմպիական խաղերի հետաձգման պատճառով կարծում եմ շատ բռնցքամարտիկներ ուժերը կփորձարկեն պրոֆեսիոնալ ռինգքւմ, քանի որ 1 տարին բավական երկար ժամանակ է: Համաճարակը մեծ հարված հասցրեց մարզիկներին , մարզաձևերին, համաշխարհայաին սպորտին առհասարակ:
-Ինչպե՞ս հոգեբանորեն լիցքաթափվել ու դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից:
-Պետք չի խուճապի մատնվել: Սա հարմար առիթ էր՝ հանգստանլու, առօրյա ռիթմերից ու կյանքի տեմպերից կտրվելու: Համաճարակը եթե չլիներ, վստահ եմ ոչ ոք հանգիստի չէր գնա: Այս ամենից հետո կյանքը կվերաարժևորվի. մարդիկ կսկսեն ավելի մեծ հաճույքավ աշխատել, սիրված գործով զբաղվել: Ցանկացած վատ բանի մեջ հարկավոր է լավը տեսնել:
Ամենվատն այն է, որ համաճարակը մարդկային կյանքեր է խլում: Բոլորին ցանկանում եմ առողջություն, հիվանդներին էլ ՝շուտափույթ ապաքինում: Մնացե՛ք տանը և եղեք առողջ:
