Կորոնավիրուսի տարածման հետևանքով ողջ աշխարհում սահմանված կարանտինից անմասն չեն մնացել մարզիկներն ու սպորտը: Հետաձգված առաջնություններից ու մրցաշարերից բացի, մարզիկներն այսօր նաև չեն կարողանում լիարժեք մարզվել:
Հունահռոմեական ըմբշամարտի Հայաստանի հավաքականի հեռանկարային մարզիկ, Եվրոպայի երիտասարդական առաջնության չեմպիոն Մալխաս Ամոյանն Անկախի հետ զրույցում խոսում է ստեղծված իրավիճակի, հետաձգված մրցաշարերի, մարզումների կազմակերպման և լավատեսությամբ առաջ շարժվելու մասին:
-Կորոնավիրուսի տարածումն անդրադարձել է հասարակության գրեթե բոլոր ոլորտների վրա: Ստեղծված անկանխատեսելի իրավիճակներն ի՞նչ անդրադարձ կարող են ունենալ սպորտի վրա:
-Համաճարակն ամբողջությամբ շեղել է և շարունակում է շեղել մարդկային առօրյան բնականոն հունից: Այս ամենը շատ վատ անդրադարձ է ունենում նաև սպորտի վրա, քանի որ չենք կարողանում լիարժեք մարզվել, հետաձգվել են բոլոր մրցաշարերը և, ամենվատն այն է, որ չգիտենք անգամ, թե ինչ է սպասվելու:
-Խիստ կարանտին է սահմանված, այս պահին ի՞նչ պայմաններում եք մարզվում:
-Ամեն օր տնային պայմաններում մարզվում եմ մարզավիճակս պահելու համար: Պարտադիր խորհրդակցում եմ մարզիչներիիս հետ, որոնց հետ մշտական կապի մեջ եմ: Սահմանված արտակարգ դրության պայմանները պահպանելով՝ տնից բացի մարզվում եմ համապատասխան վայրերում՝ մարդկանցից հեռու: Ամեն բան անում ենք, որպեսզի հետընթաց չգրանցեմ: Հորեղբայրներիս և մարզիչներիս՝ Ռոման Ամոյանի, Ազատ Ամոյանի, Համլետ Հովհաննիսյանի, Արսեն Մակվեցյանի հետ ամեն ճանապարհ փնտրում ենք մարզավիճակս պահելու և առաջ շարժվելու համար: Հիմնականում աշխատում եմ ֆիզիկական պատրաստվածության վրա: Երբ հնարավորություն կունենամ լիարժեք մարզվելու, ավելի շատ ուշադրություն կդարձնենք մասնագիտական պատրաստվածությանը:
-Մրցաշարերի հետաձգումն ի՞նչ անդրադարձ կունենա մարզիկների ֆիզիկական և հոգեբանական պատրաստվածության վրա:
-Մենք սպասում ենք, որ իմանանք, թե ե՞րբ հնարավորություն կունենաք մրցահարթակ դուրս գալու՝ չեղարկված մրցաշարերին մասնակցելու: Ողջ աշխարհում մարզիկները չեն մարզվում և, կարելի է ասել, որ բոլորը նույն կարգավիճակով կմոտենան մրցաշարերին:
Յուրաքանչյուր մարզիկի վրա հոգեբանորեն այս ամենը յուրովի կանդրադառնա: Մարզիկներ կան, որոնք Տոկիո-2020-ից հետո պետք է ավարտեին իրենց կարիերան, մարզիկներ էլ կան, որ հնարավորություն չունեին մասնակցելու, իսկ այս պարագայում գուցե ամեն բան փոխվի. և նրանք մասն ակացության իրավունք ձեռք բերեն:
-Ինչպե՞ս հոգեբանորեն լիցքաթափվել ու դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից:
-Մարզիկի առօրյան այքնան էլ հեշտ չէ. ծանրաբեռնված մարզումներ, ուսումնամարզական հավաքներ, մրցաշարերի մասնակցություն: Հիմա հնարավորություն է ընձեռվել ընտանիքի հետ ավելի շատ ժամանակ անցկացնելու, ինչի համար անչափ ուրախ եմ: Բացի այդ, ժամանակ եմ գտնում նաև ֆիլմեր դիտելու և ընթերցանությամբ զբաղվելու համար:
Ցանկանում եմ անպայման շնորհակալություն հայտնել բուժաշխատողներին, որոնք, իրենց կյանքը վտանգելով, օրնիբուն աշխատելով, ընտանիքներից հեռու, օգնում են հարյուրավոր մարդկանց: Բոլորին մաղթում եմ համբերություն և առողջություն:
