Մարիամ Մուղդուսյան
Գիշերվա մղձավանջը
135
Ես իմ երեխային վերցրել, բերել եմ տուն, որովհետև ևս մի քանի ժամ չորս ամսական բարձր ջերմող երեխան տապչաններին կամ իմ գրկում այլևս անհնար էր պահել, էլ չեմ ասում իմ մասին, որ արդեն ուշագնաց էի լինում, թե հոգնածությունից, թե' քաղցից, թե' ցավից։
Իմ դիմաց նստած էին նախկինների պես անհաղորդ դեմքով, թայֆայական մտածողությամբ մարդիկ, որոնք... հհկ֊ական չէին
190
Հիմա ես գիտեմ, որ անցյալի դասերը մշտապես պետք է հիշել, անընդհատ իրականությունից կտրվող ոտքերը քաշել, կպցնել գետնին, մշտարթուն լինել, որ ձեռնունայն չմնաս։ Ինչու՞։ Որովհետև այնքան մեծ են եղել հույսերը, այնքան մեծ՝ ոգևորությունը, որ ավերիչ կլինի խորքային հիասթափությունը։
20-րդ դարասկզբի ականավոր հայ կանայք՝ Երևանի Հյուսիսային պողոտայում
819
Մարիամն, օրինակ, առաջարկում է երևելի կանանց քանդակների շարքը սկսել աշխարհում առաջին կին դիվանագետի՝ Դիանա Աբգարի քանդակից։
