Ինչո՞ւ հենց փաստաբանները առաջին հերթին անհանգստացան ՍԴ դատավորներին հեռացնելու հանրաքվեի համար և 130֊ից ավել փաստաբաններ կոչ արեցին երկրի նախագահին «ձեռնպահ մնալ այս հակասահմանադրական գործընթացին մասնակցությունից և հանրաքվեի նշանակումից»։
Քանի որ «Այո» արդյունքի դեպքում փաստաբանական գործունեությունը կսկսի արդյունավետությունը կորցնել. եթե անկախ դատարանը վերանում է՝ դատարանում մնում է փաստբանը իր պաշտպանյալի հետ, ընդդեմ դատախազին միավորված դատավորի, փաստաբանի միակ հույսը մնում է Եվրոպական մարդու իրավունքների դատրանը, էնտեղ էլ մինչև գործը քննվում է, 5-6 տարի է անցնում։
Փաստաբանները ամենազգայունն են անկախ դատրանի և ուրեմն, իրավական պետության ավերման նկատմամբ։
Բայց եթե լրագրողները նույնպես մտահոգ են իրենց աշխատնքի արդյունավետության, խոսքի ազատության պաշտպանության նկատմամբ, ապա ոչ պակաս պետք է անհանգստացած լինեն, քանի որ դատարանի անկախության վերացումը հարվածելու է մամուլի ազատությանը։
Մամուլի ճնշումների մի քանի օրինակ.
«Հրապարակ» թերթը հրապարակել էր որ տարածքային կառավարման նախարար Սուրեն Պապիկյանը 2006֊ին դատապարտվել է ազատազրկման և 1 տարի նստել է, իսկ ՀՔԾ֊ն գործ է բացել պարզելու համար թե որտեղից է «Հրապարկ»ը տեղեկություն ստացել։ Այսինքն, իշխանության մտածելակերպն է՝ թերթը հանցանք է գործում, եթե հասարակությանը տեղյակ է պահում, որ իր երկրի առանցքային պաշտոնյաներից մեկը նախկինում հանցանք է գործել և դատապարտվել է։
Կամ այն որ 5֊րդ ալիքի սեփականատեր Արմեն Թավադյանը բանտում է միայն նրա համար որ իր եթերը իշխանությանը քննադտող հաղորդումներ է հեռարձակում։
Կամ «Ժողովուրդ» թերթի դեմ հալածանքները այն բանի համար որ մարտի 1֊ի գործով մի քանի հարցաքննություն հրապարակել էր։
Սրանք միայն ծաղիկներն են, եթե հանրաքվեում այո֊ն հաղթի, կսկսեն բրտորեն թերթերի սեփականատերերի վրա գործեր սարքել, լրագրողներին ասֆալտին փռել ու կալանավորել։ Դատարան դիմե՞լ, ոչինչ չի տա, դատարանը լրիվ կանցնի Իմ քայլի ձեռքը։
Ի՞նչ է սպասվում ազատ մամուլին «այո» դեպքում
